🎨 خوش اومدی به تحریر آوات
اینجا،دنیای قشنگِ رنگ‌ها و خلاقیته 🌈
جایی که مدادها، خودکارها و دفترها فقط یه وسیله‌ی نوشتن نیستن، هرکدوم یه حس خاص و یه شروع تازه‌ان.
با آوات، نوشتن فقط یه کار روزمره نیست…
یه حس قشنگه که از دل میاد و روی کاغذ می‌شینه 💫

اول از همه باید به این توجه کنید که در ساختار پاکن مواد سمی وجود نداشته باشد که با علامت PVC-free نشان داده می‌شود.
پاکن خوب نباید به کاغذ رنگ بدهد و کاغذ را سیاه کند که،معمولا در پاکن های فانتزی بیشتر دیده می‌شود.
پاکن خوب نباید شکننده باشد و باید جنس آن نرم باشد تا پاک‌کنندگی قوی داشته‌باشد.
پاکن را در معرض نور مستقیم آفتاب یا گرما قرار ندهید، چون خشک میشود و کارایی‌اش کاهش پیدا می‌کند.

در خرید دفتر‌های سیمی، اول از همه باید یه نوع فنر دفتر توجه کرد; یک فنر خوب باید ضخیم باشد و ترجیحا در خرید به سراغ فنرهای لول بروید نه فنرهای دوبل چون بازو بسته کردن فنرهای لول خیلی راحت‌تر می‌باشد .
نکته بعدی که باید به آن توجه کرد، جنس کاغذه که باید ضخیم باشد و بهتر است که 70گرم باشد .
نکته بعدی که باید به آن توجه کرد چاپ خط‌های جدول است که نباید پررنگ باشد چون باعث اذیت شدن چشم‌ها می‌شود.

در بررسی مدادرنگی باید اول رنگ زرد آن توجه کرد چون اگر رنگ زرد آن باکیفیت باشد پس مدادرنگی از کیفیت خوبی برخوردار می‌باشد.
دومین نکته که باید به آن توجه کرد پوشش‌دهی رنگ می‌باشد یعنی وقتی مداد را روی کاغذ میکشیم ،کمترین میزان دانه های سفید در آن خط معلوم باشد هرچه قدر دانه های سفید کمتر باشد یعنی کیفیت مدادرنگی بهتر است.

پیدایش و تاریخچه کاغذ

شروع ماجرا:

پیدایش کاغذ یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای بشر در مسیر انتقال دانش و فرهنگ به شمار می‌آید. پیش از اختراع کاغذ، انسان‌ها برای نوشتن از مواد مختلفی مانند لوح‌های گِلی، پوست حیوانات (پرگامنت)، و گیاه پاپیروس که در مصر باستان کاربرد داشت، استفاده می‌کردند . با این حال، این مواد معمولاً سنگین، گران‌قیمت و محدود بودند و پاسخگوی نیاز روزافزون جوامع به نوشت‌افزار مناسب نبودند.
اختراع کاغذ:
اختراع واقعی کاغذ به چین و به فردی به نام تسای لون (Cai Lun) در دوران حکومت امپراتوری «هان» و حدود سال ۱۰۵ میلادی نسبت داده می‌شود. تسای لون توانست با استفاده از الیاف گیاهی، پوست درخت توت، پارچه‌های کهنه و تورهای ماهیگیری قدیمی، ماده‌ای سبک و قابل نوشتن بسازد. فرآیند ساخت شامل نرم کردن مواد در آب، کوبیدن آن‌ها تا تبدیل به خمیر، و سپس خشک کردن خمیر بر روی الک‌های ظریف چوبی بود.
نتیجه:
نتیجه این فرآیند، ورقه‌ای نازک و مقاوم بود که به‌تدریج به‌عنوان «کاغذ» شناخته شد. صنعت کاغذسازی از چین به سایر مناطق شرق آسیا از جمله کره و ژاپن منتقل شد و در قرن هشتم میلادی از طریق سمرقند به جهان اسلام راه یافت. مسلمانان در توسعه این صنعت نقش مهمی داشتند و کارگاه‌های کاغذسازی را در شهرهایی چون بغداد، دمشق و قاهره تأسیس کردند. در قرون بعد، این فناوری از طریق اندلس (اسپانیای اسلامی) به اروپا راه پیدا کرد و سرانجام در قرن سیزدهم میلادی در سراسر قاره گسترش یافت. در آغاز، مواد اولیه کاغذ شامل پارچه‌های کتانی و پنبه‌ای بود، اما با افزایش تقاضا و رشد صنعت چاپ، در قرن نوزدهم استفاده از چوب و خمیر چوب جایگزین منابع قدیمی شد.
امروزه، کاغذ یکی از پرمصرف‌ترین محصولات صنعتی جهان است و با وجود گسترش فناوری‌های دیجیتال، همچنان نقشی حیاتی در آموزش، ارتباطات و فرهنگ بشری دارد.