نحوه پیدایش مداد
شروع ماجرا:
در سال ۱۵۶۴ میلادی در انگلستان، توی منطقهای به اسم کامبرلند یه معدن بزرگ از مادهای سیاهرنگ کشف شد. این ماده در اصل گرافیت طبیعی بود. اون موقع مردم فکر میکردن این همون نوعی سرب هست چون ظاهرش براق و تیره بود. به همین دلیل تا مدتها مداد رو “مداد سربی” صدا میزدن، در حالی که هیچوقت توش سرب وجود نداشت.
اولین استفادهها:
مردم محلی گرافیت رو به شکل تکههای خام میبریدن و برای علامتگذاری روی گوسفندها و وسایل چوبی استفاده میکردن. کمکم فهمیدن میشه باهاش روی کاغذ هم نوشت.
تبدیل به مداد امروزی:
اولین بار ایتالیاییها در قرن شانزدهم اومدن گرافیت رو داخل یه قاب چوبی قرار دادن تا دست آدم سیاه نشه و بشه راحتتر نوشت. این شد اولین شکل مداد چوبی که شباهت زیادی به مدادهای امروزی داشت.
پیشرفتهای بعدی:
بعدها در قرن هجدهم یه شیمیدان آلمانی به اسم کاسپار فابر (که بعداً برند فابر-کاستل رو بنیان گذاشت) شروع به تولید مدادهای باکیفیت کرد. در همین زمان یه دانشمند فرانسوی به اسم نیکلا ژاک کنته روش جدیدی برای درست کردن مغز مداد کشف کرد:
او پودر گرافیت رو با خاک رس مخلوط میکرد و میپخت. این ترکیب باعث شد مغز مدادها مقاومتر بشه و بر اساس نسبت خاک رس و گرافیت، مدادها سختتر یا نرمتر بشن.
نتیجه:
پس مدادی که امروز تو دست داریم، نتیجهی یه کشف سادهی معدنی توی انگلستان و کلی تلاش دانشمندان و صنعتگران توی اروپا بود. حالا مداد نهتنها برای نوشتن، بلکه توی هنر، طراحی و حتی مهندسی هم کاربرد گستردهای داره. 🎨