نحوه پیدایش پاکن

قبل از اختراع پاک‌کن:
قبل از اینکه پاک‌کن ساخته بشه، مردم برای پاک کردن نوشته‌های مدادی از چیزای عجیبی استفاده می‌کردن:
خرده نان خشک برای پاک کردن نوشته‌های مدادی.
سنگ‌های نرم یا موم طبیعی برای پاک کردن خط‌های سبک.
کشف تصادفی:
در سال ۱۷۷۰ میلادی یه شیمیدان انگلیسی به اسم جوزف پریستلی (همون کسی که اکسیژن رو کشف کرد) فهمید که یه ماده جدید به اسم کائوچوی طبیعی (لاستیک طبیعی) می‌تونه نوشته‌های مدادی رو پاک کنه. اون موقع هنوز نمی‌دونستن بهش چی بگن، پس اسمش رو گذاشتن Rubber چون می‌تونست اثر مداد رو “Rub” (پاک) کنه.
مشکل اولیه پاک‌کن‌ها:
اوایل پاک‌کن‌ها زود خشک می‌شدن، ترک می‌خوردن یا بوی بد می‌دادن. ولی در سال ۱۸۳۹ یه دانشمند آمریکایی به اسم چارلز گودیر فرآیند ولکانیزه کردن لاستیک رو کشف کرد. این روش باعث شد لاستیک محکم‌تر، بادوام‌تر و مناسب‌تر برای ساخت پاک‌کن بشه.
پاک‌کن‌های مدرن:
بعد از اون، پاک‌کن‌ها کم‌کم به شکل‌های مختلف ساخته شدن:
پاک‌کن‌های سفید نرم برای کارهای دقیق.
پاک‌کن‌های رنگی و فانتزی برای کودکان.
پاک‌کن‌های سرمدادی که به مداد وصل می‌شن.
پاک‌کن‌های مخصوص نقاشی (مثل خمیری یا اتودی).


نتیجه:
پس پاک‌کن در اصل یه کشف کاملاً اتفاقی بود و حالا به یه وسیله ضروری در کنار مداد تبدیل شده. بدون پاک‌کن، نوشتن با مداد نصف جذابیتش رو از دست می‌داد
برای دیدن ویدئو چگونگی پیدایش پاکن کلیک کنید